Η λύση είναι το να βρω μια δουλειά και να αρχίσω να μαζεύω χρήματα και με τις κατάλληλες ρυθμίσεις να ξεχρεώσω.
Χώρια όμως το ότι είμαι 47 χρονών και κανείς δεν με παίρνει στην δουλειά του, αντιμετωπίζω και ένα ακόμα πρόβλημα. Ποιο σοβαρό. Δεν θέλω να δουλέψω.
Μα γιατί να συνεχίσω να κάνω το ίδιο λάθος που έκανα τόσα χρόνια δουλεύοντας; Αφού ξέρω το αποτέλεσμα. Άλλοι θα κλέψουν τους κόπους μου και εγώ θα είμαι ο παράνομος αφού δεν έχω για να πληρώσω την εφορία που παραλογίζεται. Και όσο αφορά την επιβίωση, χαχα ας γελάσω. Ποια επιβίωση; Μένει κάτι και για την οικογένεια; Με αυτούς τους μισθούς; και με αυτές τις υποχρεώσεις; Η μήπως να μιλήσουμε για σύνταξη; χαχαχα Σταμάτα θα σκάσω από τα γέλια. Και όσο αφορά την υγεία, δουλεύεις δεν δουλεύεις πάλι πρέπει να πληρώσεις.
Το πολιτικό κύκλωμα της χώρας μας δεν μπορεί να με πείσει για να βγω στον αγώνα τόσο της προσωπικής μου όσο και της κατ`επέκταση διάσωσης της Ελλάδας.
Με τι αποδείξεις θα με πείσουν για την δημοκρατία όταν στο βωμό των θυσιών για την διάσωση μας μπαίνουν μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις ανθρώπων που πραγματικά κοπιάζουν και αγαπάνε αυτόν τον τόπο και όχι οι δικοί τους μισθοί που εκτός το ότι είναι παχουλοί παχουλοί, τα παίρνουν και από αλλού. Αν πραγματικά επιθυμούν κάτι το καλό για την Ελλάδα, γιατί δεν κάνουν όλους τους μισθούς και τις συντάξεις ας πούμε ένα ποσό στα 500 ευρώ το μήνα. Γιατί δεν σταματάνε το παραεμπόριο; Γιατί δεν φορολογούν και τα ναρκωτικά που όλοι ξέρουμε ότι είναι παντού και σε τεράστιες ποσοτητες. Αυτές είναι μερικές πρόχειρες προτάσεις λύσεων από τις πάρα πολλές που υπάρχουν για την πραγματική εξυγίανση της κατάστασης που βιώνουμε.
Θα μπορούσε το αίσθημα του συνανθρώπου να με έκανε να αλλάξω γνώμη και να θελήσω να εργαστώ. Εδώ είναι που ξεκινάει την εμφάνισή του ένα άλλο ανέκδοτο που κάνει τον Τοτο και τις ξανθιές να μοιάζουν με απλό χιούμορ. Όταν ο απλός κοσμάκης, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αντίθεσή του στους παραλογισμούς της κυβέρνησης, η αστυνομία τους καταδίωξε και όσους συνελήφθησαν οι δικαστικοί τους καταδικάσαν. Τώρα που θίχτηκαν λίγα ευρώ από την αξιοπρέπειά τους βγήκαν και αυτοί στον δρόμο. Και καλά οι αστυνομικοί δεν έχουν και τόσο καλές αποδοχές. Αυτοί οι δικαστικοί τι στο διάολο θέλουν; Δεν τους φτάνει που έχουν κάνει την Ελληνική δικαιοσύνη να μοιάζει με κέντρο παραεμπορίου;
Και όταν λέω ότι είμαι άπορος και ότι η κρίση με έχει χτυπήσει κυριολεκτώ, όχι όπως αρκετοί λένε από τις καφετέριες και τις ταβέρνες, η που ανεβάζουν φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα από τις διακοπές τους.
Σαν έφηβοι θυμάμαι λέγαμε σταματήστε την γη να κατέβω, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας στα τότε γινόμενα. Σήμερα τα παιδιά μας σταματάνε την Ελλάδα και φεύγουν, αφού η εργασία στον τόπο τους έχει καταντήσει:......
Δουλεία η φυλακή;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου