Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Έλληνες: οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Τσόκαρο blog
   Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι είναι ένα από τα κορυφαία ποιητικά συνθέματα του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, που φέρεται ότι τον «απασχόλησε στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του», καθώς και ένα από τα πιο σημαντικά έργα της νεότερης ελληνικής ποίησης. Γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο, το έργο είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα της πολιορκίας και της Εξόδου του Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
   Η Έξοδος του Μεσολογγίου αναφέρεται στην ηρωική έξοδο των πολιορκημένων στρατιωτών και αμάχων του Μεσολογγίου, όταν οι δυνατότητες συνέχισης της άμυνας απέναντι στα τουρκικά και αιγυπτιακά στρατεύματα είχαν χαθεί. Το γεγονός συνέβη την νύχτα μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, και συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας.
   Κοιτάζοντας πανοραμικά την ιστορία μας και φτάνοντας στην σημερινή ροή των πραγμάτων μου δημιουργούνται πολλές ερωτήσεις, που αν προστεθούν όλες μαζί γεννούν μια ερώτηση. Μήπως είμαστε ακόμα  Ελεύθεροι Πολιορκημένοι;
   Για τον Έλληνα η λέξη εκπαίδευση σήμαινε εκπαίδευση του χαρακτήρα, αρμονική ανάπτυξη του σώματος, του νου και της φαντασίας και συνεπώς κάθε είδους τεχνική εκπαίδευση αποκλειόταν από τα ελληνικά σχολεία ως βάναυσος. Γιατί σήμερα η εκπαίδευση στηρίζεται στην τεχνική εκπαίδευση; Και αφού οι αρχαίοι ημών εκπαιδευτές κατάφεραν να εκπαιδεύσουν ολόκληρο τον κόσμο ξεπερνώντας τα όρια του χώρου και του χρόνου και κατάφεραν να κάνουν την αρχαία Ελλάδα σε μια τεράστια βιομηχανία εκμάθησης της πνευματικής ελευθερίας, πως εμείς οι απόγονοι τους έχουμε καταφέρει να την κάνουμε να υπολειτουργεί. Αμφιβάλλω αν τα παιδιά μας σήμερα εκπαιδεύονται. Μήπως  φορτώνονται με πληροφορίες και δεδομένα όπως ένας ακριβός υπολογιστής; Γιατί οι εκπρόσωποι της παιδείας σήμερα δεν περηφανεύονται για τα ποσοστά των μαθητών τους που πέτυχαν, αλλά κοκορεύονται για το πόσο έχουν φουσκώσει οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί;
    Γιατί επιμένουμε να εκπαιδεύουμε τους νέους μας τον χειμώνα μέσα σε κλειστά και κρύα κελιά, που η ημέρα είναι μικρότερη και το κρύο σε πολλές περιπτώσεις δεν επιτρέπει την οποιαδήποτε συγκέντρωση του νου στο μάθημα, ενώ θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την πετυχημένη συνταγή των προγόνων μας και η εκπαίδευση των νέων να γίνεται μόνο το καλοκαίρι, που η ημέρα είναι πολύ μεγαλύτερη και το φως του ήλιου είναι υπέρ αρκετό να φωτίσει και να ζεστάνει τον νου; Γιατί να παραμένουν εσώκλειστοι σε αυτά τα σκοτεινά και υγρά κελιά όταν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την φύση σαν χώρο διδασκαλίας στα περισσότερα μαθήματα; Γιατί οι πλατείες, τα πάρκα και οι αλάνες που κάποτε ήταν μέρη της εκπαίδευσης των νέων σήμερα είναι κέντρα διακίνησης και χρήσεις ναρκωτικών ουσιών; Τυχαίο;
   Γιατί τα μυρμήγκια εργάζονται το καλοκαίρι  και τον χειμώνα απλά επιβιώνουν και ξεκουράζονται; Τι είναι αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε; Την δύναμη του ήλιου; Δεν νομίζω. Μήπως θα έπρεπε αυτούς τους μήνες, που στην χώρα μας είναι περισσότεροι από τους χειμωνιάτικους, να καλλιεργούμε τα χωράφια μας, να εκπαιδεύουμε τους νέους μας και να υποδεχόμαστε τους τουρίστες και τους νέους από άλλες χώρες που θα θέλουν είτε να διασκεδάσουν είτε να μορφωθούν στην ηλιόλουστη πατρίδα μας; Μήπως τότε θα πρέπει να εργαζόμαστε και να μην εγκαταλείπουμε τις ανάγκες της χώρας μας τότε που έχει την περισσότερη επισκεψιμότητα άρα και περισσότερους οικονομικούς πόρους και περισσότερο την ανάγκη της υποστήριξης μας; Μήπως τότε πρέπει να παράγουμε έργα;
   Εκείνο που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί έχουμε τόση έχθρα με τους Τούρκους και είμαστε τόσο πολύ φιλικοί με τους Γερμανούς; Ποια είναι τα κριτήρια; Ποιος σκότωσε τους λιγότερους Έλληνες η ποιος έκανε το λιγότερο κακό στην Ελλάδα του χτες, του σήμερα, του αύριο; Αν αγοράσεις κινητό από τον Γερμανό είσαι ο κάποιος ενώ αν αγοράσεις πατάτες η ντομάτες από την Τουρκία είσαι ο μη πατριώτης. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε Mercedes, Porsche, BMW, Mercedes, Audi, VW ,Opel και να υποστηρίζουμε την βιομηχανία των τάχα μου καλών φίλων μας, που δεν ήταν και λίγο το αίμα που χύσαμε για αυτούς, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε τα θρυλικά μας: Pony, Attica, Ένφιλντ-Νεώριον (Το E 8000 Bicini (1973) και Το Neorion Chicago 4x4 (1974)) μία αλλαγή στα ελληνικά νομοσχέδια καταδίκασε τις προοπτικές αγοράς των αυτοκινήτων. Ποιος είναι αυτός ο Γόρδιος Δεσμός που δένει την Ελληνική παράγωγη και που είναι τώρα ο σημερινός Μέγας Αλέξανδρος που τον χρειαζόμαστε για να τον λύσει;
   Και αφού λέμε με περηφάνια ότι δεν κατάφεραν οι Τούρκοι, εκείνα τα 400 χρόνια της σκλαβιάς να βιάσουν όλες της Ελληνίδες και ότι εμείς σήμερα δεν είμαστε τουρκόσποροι, γιατί λατρεύουμε τόσο τους οβολούς, τις θέσεις και τα αξιώματα; Γιατί τους μισούμε τόσο πολύ; Μήπως κάπου κάτι μας πονάει; Και γιατί οι τηλεοράσεις μας τιμούν τα δικά τους σίριαλ όταν οι δικοί μας ηθοποιοί «ΑΡΓΟΣΒΗΝΟΥΝ»; Και αφού οι Έλληνες ήταν από πρώτους τους λαούς που δέχτηκαν και ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό με αρχηγό του τον ίδιο τον Χριστό που έλεγε Αγαπάτε Αλλήλους και Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν και γύρναγε ρακένδυτος, γιατί οι παπάδες σήμερα δέχονται μεγάλα αξιώματα και θέσεις και είναι λουσμένοι με χρυσούς σταυρούς, όταν υπάρχουν οικογένειες χριστιανών που αργοπεθαίνουν από την πείνα; Γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους να προσεγγίσουν τους πιστούς; Που είναι η πίστη τους; Είναι και αυτό ένα επτασφράγιστο μυστικό;
    Η Ελληνική Ναυτιλία είναι παγκοσμίως από τις πιο δυνατές. Κι όμως τα Ελληνικά ναυπηγία υπολειτουργούν και χαροπαλεύουν δημιουργώντας όχι καράβια αλλά άνεργους, απεργούς και δυστυχισμένες οικογένειες και οι Έλληνες που άλλοτε ονειρευόντουσαν να γίνουν ναυτικοί σήμερα παρακαλάνε και κάνουν τα πάντα για μια γραφειοκρατική καρέκλα στο δημόσιο. Γιατί δεν είμαστε πια ο κυρίαρχος ναυτικός λαός που ήμασταν άλλοτε;
   Και γιατί οι Έλληνες πολιτικοί μας, που όταν ήταν παιδιά τα στείλαμε στα καλύτερα σχολειά του εξωτερικού, αποτυχαίνουν παταγωδώς να κυβερνήσουν την χώρα τους;  Και γιατί οι Έλληνες επιστήμονες και επιχειρηματίες μόνο στο εξωτερικό μπορούν να μεγαλουργήσουν;

Μήπως πράγματι ήμαστε 
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι;

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου