Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.

   Όταν ήμουν νεότερος σε κάποια δουλειά μίλαγα με έναν μάστορα για τις γυναίκες. Ήμουν απογοητευμένος από την έλλειψη κατανοήσεις της συμπεριφοράς των γυναικών και είχα πει ότι όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες. Ο μάστορας με κοίταξε και με ρώτησε:
   - Θες να μάθεις με ποιον τρόπο ξεχωρίζεις τις κυρίες από τις πουτάνες;
   - Και βέβαια απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη.
   - Πες στην γυναίκα που σε ενδιαφέρει ότι είναι πουτάνα. Αν πραγματικά είναι θα αντιδράσει με όποιον τρόπο μπορείς να φανταστείς. Αν όμως δεν είναι, τότε θα σε κοιτάξει απλά και θα σηκωθεί να φύγει. Και τότε θα καταλάβεις ότι μόλις έχασες μια Κυρία. Γιατί δεν μιλάνε ποτέ με αυτόν τον τρόπο σε μια Κυρία. Πάντα κρίνουμε εξ ιδίων και όταν βρίζουμε κάποιον συνήθως τον βρίζουμε με αυτό που πραγματικά είμαστε. Και αν ξέρεις την έννοια της λέξεως, πουτάνα, σημαίνει ότι είσαι και εσύ. Και τότε η κυρία δεν θα θέλει να έχει καμιά σχέση μαζί σου.
   Με αυτά τα κριτήρια παρακολούθησα εχτές το βράδυ την ομιλία του κυρίου Σαμαρά στην βουλή για τον προϋπολογισμό του 2013.
   Μα το μόνο που έλεγε ήταν το πόσο άχρηστος και κακός άνθρωπος είναι ο κύριος Τσίπρας. Δεν τα κατάφερα να δω την συνέχεια γιατί το δάχτυλό μου πάτησε κατ ευθείαν άλλο κουμπί και άλλο μέχρι που βρήκα κάτι που δεν είχε την ομιλία. Όπως και να έχει αυτό το έργο το έχω ξαναδεί. Πάντα υπάρχει αντίλογος. Είναι αυτό που λέει: είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα και γύρισε ο πετεινός και του έριξε ροχάλα.
   Και αμέσως σκέφτηκα και το άλλο: Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Ναι γάιδαροι. Γιατί για να μπορέσεις να κυβερνήσεις πρέπει να έχεις την υπομονή και το πείσμα ενός γαϊδάρου.
   Την σοφία πρέπει να την έχει αυτός που έχει τον αχυρώνα και να κάνει τους γαϊδάρους να σταματήσουν να μαλώνουν και να κάνουν απλά την δουλειά τους.
   Και στην προκειμένη περίπτωση εμείς έχουμε τον αχυρώνα.
   Δεν είμαι υποστηριχτής της ιδέας να ρίξουμε την κυβέρνηση η να ξαναπάμε σε εκλογές. Μα όποιος και να έρθει τα ίδια θα κάνει. Όχι.
   Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να δώσουμε στους γαϊδάρους να καταλάβουν ότι αυτός το αχυρώνας είναι του λαού και ότι δεν μπορούν να βρίζονται μεταξύ τους με τη βρισιά του λαϊκισμού. Μα πως είναι βρισιά ο λαός;  Εμείς δεν είμαστε αυτοί που τους ταΐζουμε; Με την δικιά μας ανέχεια δεν κάνουν ότι κι αν κάνουν;
   Ντροπή μας να αφήνουμε τα γαϊδούρια μας να κάνουν ότι θέλουν.
   Αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον αχυρώνα μας, ας νοικοκυρέψουμε τους στάβλους μας γιατί θα έρθουν κι` άλλα ζώα. Γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα θέλει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο.