Σχολείο. Μονόδρομος η αδιέξοδος;

   Τα παιδιά άρχισαν να παρατάνε το σχολείο.

   Πρώτα ο Δημητρακης μου είπε ότι σταματάει από την μόρφωση για να πάει να δουλέψει.
   Τι λες τώρα Δημήτρη; δεν είναι δυνατόν να σταματήσεις το σχολείο, του είπα και προσπάθησα να τον μεταπείσω λέγοντάς του τα καλά και τα οφέλη που θα έχει στην ζωή του με την μόρφωση.
   Κύριε Γιώργο, μου είπε, καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά να μάθω τι; Αυτά που αποφασίζουν άλλοι; Τα βιβλία κάθε τόσο και λιγάκι αλλάζουν και λένε ότι αποφασίσει ο εκάστοτε υπουργός. Μετά μην ξεχνάτε ποιοι είναι οι γονείς μου. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί. Χωρίς γνωστούς σε θέσεις κλειδιά. Να πάρω πτυχίο να το κάνω τι; Να πάω που; Δεν έχουμε μέσον για να διοριστώ κάπου. Και να είχαμε, όπως έγιναν τώρα τα πράγματα δεν αξίζει τον κόπο. Τόσα χρόνια στα σχολεία, με τόσα οικονομικά προβλήματα και υπεράνθρωπες προσπάθειες των γονιών μου για να κάνω τι; Να γίνω ένα φτηνό εργατικό χέρι με πτυχίο; Και καθόλου εμπειρία από την ζωή και την επιβίωσή της; Να φτάσω 40 χρονών και να μένω ακόμα με τους γονείς μου;
   Όχι κύριε Γιώργο, θα πάω για δουλειά. Και θα μάθω από τώρα να στηρίζομαι στα πόδια μου και θα μάθω να λειτουργεί το μυαλό μου χωρίς τις πλύσης εγκεφάλου αυτών που αποφασίζουν για όλους. Θα είμαι ελεύθερος από τους φόβους κύριε Γιώργο, Δείτε γύρο μας, όλοι φοβούνται και λένε: τι θα κάνουμε τώρα; πως θα επιβιώσουμε; τι θα γίνει με τα παιδιά μας; Γιατί όλα αυτά κύριε Γιώργο; Εσείς που δεν πήγατε σχολείο χαθήκατε; Μια χαρά έμπορο σας βλέπω και αυτοδημιούργητο. Και δεν φοβάστε, πάντα με το χαμόγελο είστε κύριε Γιώργο. Γιατί μάθατε από το πεζοδρόμιο να στηρίζεστε στα πόδια σας και να μην περιμένετε τίποτα και από κανέναν. Έχω τρώω, δεν έχω δεν τρώω. Απλά πράγματα. Όπως λένε και οι ψαράδες: Αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως.
   Και έτσι απλά μου έκλεισε το στόμα. Δεν ήξερα τι να του πω. Του ευχήθηκα καλή τύχη και καλή σταδιοδρομία.
   Και μετά από λίγο καιρό να και η Μαρία (14 χρονών). Που είσαι την ρώτησα, δεν σε βλέπω τα πρωινά που πας στο σχολείο. Α!!!! το σταμάτησα το σχολείο. Θα πάω να δουλέψω στην θεία μου, κομμώτρια, για να μάθω και την δουλειά κύριε Γιώργο. Φυσικά δεν μπήκα στον κόπο να την μεταπείσω, αλλά άρχισα πλέον σοβαρά να σκέφτομαι το μέλλων και των δικών μου παιδιών.
Από την μια η κοινωνική μου κατάσταση, από την άλλη τα οικονομικά μου, ερχετε και ένα ανέκδοτο να συμπληρώσει:

Είναι απόγευμα και ο μπάρμπας από το ωραίο νησάκι του Αιγαίου έχει πάει για ψάρεμα στην αμμουδιά. Αφού ρίχνει την πετονιά ξαπλώνει προς τα πίσω στηριζόμενος στους αγκώνες του και αρχίζει να αγναντεύει περιμένοντας κάποιο τσίμπημα. Σε λίγο εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας στην αμμουδιά που είχε πάει βόλτα για να αποβάλει λίγο από το στρες που του δημιουργούσαν οι δουλειές του.
Βλέποντας τον ψαρά να ψαρεύει τόσο νωχελικά, τον πλησιάζει και του λέει:
- Δεν κάνεις καλά, με αυτό τον τρόπο δεν θα πιάσεις ψάρια. Πρέπει να βρέξεις κώλο αν θέλεις να πιάσεις ψάρια.
- Για ποιο λόγο; τον ρωτάει ο ψαράς.
- Θα τα πουλάς και θα βγάζεις κέρδος.
- Για ποιο λόγο;
- Μετά από λίγο καιρό με τα κέρδη θα πάρεις δίχτυα ώστε να πιάνεις περισσότερα ψάρια.
- Για ποιο λόγο; λέει και πάλι ο ψαράς.
Λίγο ενοχλημένος, ο επιχειρηματίας αποκρίνεται:
- Πιάνοντας περισσότερα ψάρια θα μπορέσεις να πάρεις μία βάρκα και να βγάλεις περισσότερα χρήματα.
- Για ποιο λόγο; ξαναλέει ο ψαράς.
Έχει αρχίσει να του την δίνει του επιχειρηματία η μονότονη απάντηση του ψαρά ,αλλά υπομονετικά του εξηγεί:
- Με τα χρήματα θα αγοράσεις ένα μεγαλύτερο πλοίο και θα προσλάβεις ανθρώπους να σε βοηθούν!
- Για ποιο λόγο; ρωτάει και πάλι ο ψαράς.
Ο επιχειρηματίας είναι πλέον κατακόκκινος, γεμάτος θυμό!
- Μα δεν καταλαβαίνεις; Σε λίγα χρόνια θα έχεις έναν ολόκληρο στόλο από ψαράδικα, με πολλούς υπαλλήλους, που θα ψαρεύουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, για λογαριασμό σου.
- Για ποιο λόγο;
- Έτσι, θα μπορέσεις να εισάγεις την εταιρεία σου στο χρηματιστήριο. Θα θησαυρίσεις και μετά, χωρίς να σκας, το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να κάθεσαι στην αμμουδιά και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα!!
- Γιατί, τώρα τι κάνω;

   Και κάθομαι και αναρωτιέμαι και εγώ φίλοι μου, τι είναι καλύτερο; Σχολείο η δουλειά;
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους εβρωλαγνους, που με την αχαριστία τους και την ακόρεστη πείνα τους για τα λεφτά, μας έφεραν σε αυτό το σημείο.