Χαλβάς Σιμιγδαλένιος της γιαγιάς Φιφίκας

   Μπορεί λεφτά να μην έχουμε, αλλά η διάθεση για γλυκό δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Έτσι λοιπόν, σαν νέος στην κουζίνα σκέφτηκα πως θα μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Με ένα τηλεφώνημα στην μαμά, λύθηκε το πρόβλημα.
   Παραδοσιακός σπιτικός χαλβάς ο οποίος παρασκευάζεται με βασικά υλικά το χοντρό σιμιγδάλι, το λάδι (η βούτυρο αναλόγως την οικονομική κατάσταση) και σιρόπι από ζάχαρη (ή πετιμέζι) και νερό. Είναι ο πιο γρήγορος και εύκολος στην κατασκευή. Όπως είπε η μαμά η μέθοδος ονομάζεται και «ένα, δύο, τρία, τέσσερα» («1, 2, 3, 4») από τις ανθολογίες των συστατικών (κατά όγκο) σύμφωνα με τη σειρά που χρησιμοποιούνται.
   Ας δούμε πρώτα τι είναι ο χαλβάς από μια διαδικτυακή έρευνα που έκανα.

Η ιστορία του Χαλβά σε βίντεο από το ΙnsideFood

   Ο χαλβάς είναι δημοφιλές γλύκισμα το οποίο συναντάται σε διάφορες παραλλαγές σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, αρκετές της Μεσογείου και αρκετές της Μέσης Ανατολής (μέχρι και την Ινδία και το Πακιστάν). Πρώτες ύλες για το χαλβά είναι συνήθως κάποια λιπαρή ουσία (βούτυρο, ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, ταχίνι), άμυλο (νισεστές, σιμιγδάλι, ταχίνι, ενώ σε μερικές χώρες χρησιμοποιούν και υλικά όπως καρότο, ρεβίθι ή παπάγια) και γλυκαντικές ουσίες (ζάχαρη, μέλι, πετιμέζι, γλυκόζη, χαρουπόμελο). Μέσα στο χαλβά ή σαν διακόσμηση προστίθενται συνήθως διάφοροι ξηροί καρποί (κυρίως αμύγδαλα, σταφίδες) και αρωματίζεται με μπαχαρικά (βανίλια, γαρύφαλλα, κανέλα, κάρδαμο, κρόκος), μέλι, κακάο ή σοκολάτα, ξύσμα ξινών φρούτων ή/και κομματάκια από αυτά, χυμούς φρούτων ή άλλα φυσικά αρωματικά παρασκευάσματα (ροδόνερο, αφεψήματα λουλουδιών).

   Η ονομασία του φαίνεται να προέρχεται από την αραβική ρίζα حلوى ή hulw (χαλβά) που σημαίνει γλυκό. Η προφορά της λέξης στις χώρες αυτές είναι περίπου ίδια, ωστόσο οι παραλλαγές ξεχωρίζονται από την όψη και την υφή. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς μπήκε στην Ελλάδα, πιθανολογείται ότι πέρασε στην ελληνική κουζίνα προς το τέλος του 12ου αιώνα. Τα σύγχρονα διατροφικά αδιέξοδα που δημιούργησε η τεχνολογία τροφίμων με την κατάχρηση συντηρητικών και χημικών υποκατάστατων, έστρεψαν και πάλι το ενδιαφέρον στις διατροφικές συνήθειες των περασμένων δεκαετιών και σε μία σειρά προϊόντων που αποτελούσαν τη βάση της διατροφής από αρχαιοτάτων χρόνων, ώστε άρχισαν να συζητιούνται το πετιμέζι, το ταχίνι και το σουσαμόλαδο.
   Υπάρχουν πολλών τύπων χαλβάδες, από τους γνωστότερους είναι ο σουσαμένιος, ο σιμιγδαλένιος, ο φαρσαλινός ή παζαριώτικος, παραδοσιακός χαλβάς των Φαρσάλων, ο περσικός και ο κετέν χαλβάς. Ο χαλβάς με σησάμι είναι νηστίσιμος, ανάλογα, όμως, με την τήρηση της νηστείας για το λάδι, νηστίσιμοι θεωρούνται και οι άλλοι δύο τύποι εφόσον έχουν παρασκευαστεί τοιουτοτρόπως. (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια).
   Και τώρα που κάναμε τις γνώσεις μας πλουσιότερες, ας δούμε πως φτιάχνουμε τον χαλβά από σιμιγδάλι της γιαγιάς Φιφίκας στάιλ.

Υλικά

   1 μέρος λάδι (απλό και φτηνό)
   2 μέρη σιμιγδάλι
   3 μέρη ζάχαρη και
   4 μέρη νερό

Εκτέλεση

Για το σιρόπι.

   Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό και την ζάχαρη. Όταν αρχίζει να βράζει, μετράμε 5 λεπτά και το βγάζουμε από την φωτιά.

Για τον χαλβά.

   Σε μια άλλη κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το σιμιγδάλι. Με μια ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε συνέχεια (μην σταματάς). Όταν αρχίσει να σκουραίνει (αν μαυρίσει το έκαψες) προσθέτομαι και το σιρόπι από την ζάχαρη και το νερό, το οποίο βράζουμε μέχρι να απορροφηθεί (ανακατεύουμε συνέχεια). Μόλις η υγρασία απορροφηθεί εντελώς, ο χαλβάς είναι έτοιμος. Τον κατεβάζουμε από την φωτιά και τον αφήνουμε να ξεκουραστεί σκεπάζοντας τον με μια πετσέτα.
   Το γλυκό σερβίρεται είτε ζεστό μόλις πήξει το μείγμα σε μπολάκια με κουτάλι είτε, συνηθέστερα, πιέζεται σε κυκλική φόρμα με σχέδια για ζελέ και, αφού γυριστεί με αυτή ανάποδα σε πιατέλα, σερβίρεται σε κομμάτια.

 

Συμβουλές

   Τα 3 μέρη της ζάχαρης το κάνει πολύ γλυκό.είπε η μαμά. Καλύτερα με δυο μέρη. Αν και δεν είμαι συνηθισμένος να την ακούω ... σε αυτά τα θέματα δεν πιάνεται!
   Στο σιρόπι μπορούμε να βάλουμε ένα ξυλαράκι κανέλας, γαρύφαλλο, σταφίδες, ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού, ή ότι άλλο μας ταιριάζει στην τσέπη και στην γεύση μας. Φαντασία και διάθεση να υπάρχει.
   Όταν βάζουμε το σιρόπι στο καβουρντισμένο σιμιγδάλι θέλει προσοχή. Το βάζουμε λίγο λίγο γιατί μπορεί να καούμε. Θα βγάλει πολλούς καπνούς.
   Καταλαβαίνουμε ότι ο χαλβάς είναι έτοιμος μόλις η υγρασία απορροφηθεί εντελώς. Θα δείτε ότι ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας.
   Η πολύ κανέλα ... πικρίζει.
   Ο πετυχημένος χαλβάς θρυμματίζεται!
   Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι. Καλή επιτυχία και καλή όρεξη.

Getitnow - Me&Home: εδώ