-Βρε καλώς τον, είπα, τι κάνεις; πως από δω; Πέρνα μέσα, κάτσε, ένα αναψυκτικό ένα ποτό κάτι;
Τίποτα τίποτα μου γνέφει. Ήρθα για λίγο. Για να πούμε δυο κουβέντες. Τι έχεις μαζί μου; Από τότε που ήρθα είσαι όλο ωχ και αμάν, γιατί αυτή η στάση απέναντί μου; Τι συμβαίνει;
-Πλάκα μου κάνεις; του λέω. Είναι δυνατόν να γελάω; Είμαι τρομοκρατημένος. Ξέρεις τι έχω ακούσει για σένα; Η φήμη σου έχει προηγηθεί. Σε έχω πάρει από φόβο.
-Χα χα χα, άρχισε να γελάει. Και τι έχεις ακούσει για μένα ρε Γιώργη;
Ένοιωσα κάπως ποιο ζεστά και οικεία, λες και γνωριζόμαστε χρόνια και ότι τα λέμε έξω από τα δόντια, σαν φιλαράκια. Άρχισα να του λέω για τις φήμες που κυκλοφορούν εδώ αρκετό καιρό. Για το τέλος του κόσμου, για την οικονομική κρίση, για την νέα τάξη των πραγμάτων, για τον Ελενην και την ευθυγράμμιση των πλανητών και ότι όλα αυτά τα φέρνει αυτός.
-Χα χα χα γέλασε πολύ ποιο δυνατά αυτή την φορά. Όλα αυτά εγώ τα φέρνω ρε Γιώργη; Πως είναι δυνατόν; Λοιπόν άκου καλά τι θα σου πω! Η δικιά μου ιδιαιτερότητα, που με ξεχωρίζει από τους άλλους χρόνους, είναι ότι εγώ είμαι ένας μεγάλος μαγικός καθρέφτης. Όχι όμως όπως του παραμυθιού που δείχνει ότι θες, αλλά αυτό που είσαι. Ελα ποιο κοντά να με δεις καλά, να με γνωρίσεις.
Έτσι κι εγώ τον πλησίασα, κάθισα και άρχισα να κοιτάω.
-Για πες μου ρε Γιώργη τι βλέπεις;
-Ένα λιοντάρι, του είπα. Έναν μεγάλο και δυνατό βασιλιά. Που αν του δώσεις την κατάλληλη εξουσία θα κάνει τα πάντα καλύτερα.
-Για κοίτα πάλι ρε Γιώργη, λίγο καλύτερα αυτήν την φορά. Λίγο ποιο βαθιά, για να δεις τι πραγματικά είσαι. Και μην μου πεις κουβέντα.... Καλή σου νύχτα Γιώργη και καλή συνέχεια, μου είπε και έφυγε.
Έμεινα εκεί, έκπληκτος και με το στόμα ανοιχτό, να προσπαθώ κάτι να πω. Μια δικαιολογία, κάτι. Μα δεν έβγαινε λέξη από τα χείλια μου.
Και τώρα που έχει περάσει η ώρα αναρωτιέμαι.
Τι είναι τελικά ο καινούργιος χρόνος,το 2012. Φίλος η εχθρός;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου