Άντε.... αγαπήσου!

   Και ξαφνικά η όμορφη τριανταφυλλιά πήρε φωτιά, καιγότανε καιρό,
αργούσε να σβήσει, αλλά έσβησε. Και το παραμύθι τελείωσε, χωρίς happyend, αλλά με πικρό καφέ και ξεραμένα δάκρυα.
   «Καλώς ήρθατε στον κόσμο των χωρισμένων». Είναι ένας κόσμος σκληρός και αδυσώπητος. Η κυρία και ο κύριος «δεν τα έβλεπες;» θα πρέπει, αρχικώς, να αντιμετωπίσουν όχι τον πόνο της απώλειάς τους, αλλά «το λαϊκό» δικαστήριο των συγγενών που είναι έτοιμο να  βγάλει πολλές ετυμηγορίες από σενάρια που διαπλάθονται ανάλογα με την εκάστοτε διάθεση όχι κοινωνικής κριτικής τους, αλλά κουτσομπολιού. Ξέρεις, αυτό που βγάζω το φτυάρι μου και όχι δεν πάω σε παραλία μαζί με το κουβαδάκι μου, πάω απλά δίπλα σου, ως υποτίθεται συμπάσχων, για να σε χώσω όμως μέσα στην μαύρη λεκτική τρύπα του σύμπαντος. Και σχηματοποιούν την όποια λέξη και κίνησή σου και φτιάχνουν ένα τερατούργημα-πρωταγωνιστή σε αποτυχημένη ταινία επιστημονικής φαντασίας.
   Και όλα αλλάζουν... Continue to article »  Άντε.... αγαπήσου! | Για ένα καλύτερο Αύριο